Sarita

Kom je mee?

Ik ben Sarita, 30 jaar oud en moeder van twee prachtige zoontjes. Ik neem jullie in deze blog graag mee in mijn aankomverhaal. Net als velen is het namelijk ook voor mij een achtbaan geweest.

Ik neem je mee terug in de tijd waar alles begon.

Aan het begin van mijn middelbare schoolperiode was er niets om te klagen. Ik was gezond en zat op een goed gewicht.

Toen kwam er een tijd dat ik mij erg onzeker voelde: alle meiden waren voller, kregen hun groeispurt en kwamen aan bij hun borsten billen en heupen. En ik? Ik was zo plat als een plank, zo dun als een anorexiapatiënt. Althans, dat waren de opmerkingen van de kinderen op school. Deze onzekerheid ging zo ver en was zo erg dat ik tijdens familiefeestjes niet eens hapjes durfde te pakken. Ik was namelijk bang voor opmerkingen. Ik voelde mij niet lekker in mijn vel en gaf dit aan bij mijn vader. Hij leerde me om voor mezelf op te komen en niet te letten op anderen en wat zij te zeggen hebben, want zoals hij mooi zei: ‘Als anderen over je praten, komt dit vaak door jaloezie’. Dit hielp enorm veel. Mijn vader was hartpatiënt en omdat hij geopereerd was kreeg hij ook nutridrink om aan te sterken. Dit gaf hij ook aan mij. Al vond ik het niet altijd lekker, ik dronk het toch op. 

Ik ben in die tijd een keer naar de huisarts geweest om wat advies te vragen om wat meer kilo’s aan te komen. Ook wilde ik graag iets tegen de puistjes die ik op mijn rug kreeg. Omdat ik nog jong was en in de puberteit zat, zei hij dat het wel goed zou komen met mijn gewicht en dat mijn BMI helemaal in orde was. Voor de puistjes kreeg ik de pil voorgeschreven. Ik krijg echt enorme vreetbuien door de pil. Ik kwam heel mooi aan in gewicht, de pesterijen stopten, maar er zat ook een keerzijde aan de pil: het maakte me altijd zo emotioneel. Ik jankte om de kleinste dingen en voelde me echt bijna depressief. Diezelfde pil kwam destijds ook massaal in het nieuws en ik stopte gauw met het gebruiken hiervan. En ja, je kan het misschien al raden: maar de kilo’s vlogen er ook weer helemaal vanaf.

Dear father …

In deze zelfde periode kwam ook mijn vader te overlijden. Het was de donkerste periode uit mijn leven er kwam zoveel op mij af die tijd.

Wij moesten z.s.m. een ander huis aannemen. Ik was nog studerende en kreeg plots veel verantwoordelijkheid. Door de wooncorporatie werd ik verantwoordelijk voor de huurbetaling, omdat er geen medeverhuurder, maar ook alle andere vaste lasten kwamen bij mij terecht en het regelen van de uitvaart. Ik had geen tijd om te rouwen en ik verwaarloosde mezelf zo erg dat ik compleet vergat te eten. 

Ik kreeg uiteindelijk een rouwverwerking en een huisje toegewezen, en pakte gelukkig mijn studie weer op.

Maar was het dan ook eind goed al goed? Nee …

Verdriet …

Het is niet te beschrijven hoe intens pijn het doet om een van je ouders te verliezen. Dit zul je enkel kunnen begrijpen als je zelf een ouder hebt verloren. In het begin weigerde ik te eten door mijn verdriet. Ik zorgde voor mijn broertje en als hij at, dan was ik blij. Mezelf cijferde ik helemaal weg. Na een dag school kwam ik vaak thuis en sliep ik zonder te eten door al het huilen. Op een gegeven moment ging ik zelf dokter spelen omdat ik zo licht in mijn hoofd werd door het niet tot weinig eten. Ik at voornamelijk fastfood en dacht ik kom wel goed aan erdoor, maar nee. Het was te mooi om waar te zijn.

Ik deed vrijwilligers werk en op die plek ben ik erachter gekomen dat ik ‘skinny fat’ was. Geen idee wat het was, maar het was gevaarlijk! Er was een dame die mijn BMI en vetpercentage opnam en vertelde mij om per direct een afspraak te maken met de huisarts. Zij was per toeval een fitnessinstructrice. Tot op heden ben ik haar hier zo dankbaar voor! De huisarts zei namelijk dat ik op tijd was en dat als ik zo door zou gaan ik echt dood zou kunnen gaan. 

Verandering

Ik kreeg een doorverwijzing naar een diëtiste en via haar kreeg ik ook Fresubin voorgeschreven. In het begin had ik het gevoel dat Fresubin niet veel voor me deed, behalve laxeren, maar dat was gewenning. Ik woog in die tijd dat ik aan de bel trok 34 kg! Ik ben 1.56 cm lang, dus dat was enorm weinig.

Ik kwam in aanmerking met een siroop door YouTube en Google. Heb toen mijn diëtiste gebeld en gevraagd of dit kwaad kon. Ook checkte ik het na bij de huisarts. Ik mocht het van haar bestellen en ook de huisarts zei dat t kon. Zogezegd, zo gedaan.

Ik nam dit in en dronk hiernaast Fresubin. En wauw, ik kwam heel veel aan. Ik ging van 34 kilo naar 40 kilo in een korte tijd. Naast dit siroopje ontdekte ik ook maca en de sportschool. Hoe eng het sporten ook was in het begin: ik ging er wel 3x per week trouw naartoe! Aan de medewerkers vroeg ik om advies en elke dag dat ik er was kwamen ze me ook helpen. De kilo’s vlogen eraan! Iedereen om mijn heen gaf mij complimenten ik voelde me na jaren weer goed in mijn vel. Ik ging van 40 kg naar maar liefst 50 kilo. Ook de diëtiste was heel blij met dit resultaat.

Voedselvergiftiging

Maar helaas ging het alweer compleet mis. Ik werd namelijk doodziek door een voedselvergiftiging en de kilo’s gingen er weer van af. Ik donderde van de 50 kg naar 38 kg.

De diëtiste gaf tips om weer aan te komen ik bleef trouw mijn Fresubin drinken. Ik had een app waarmee ik mijn calorieën kon bijhouden, ging weer sporten en nam mijn supplementen in. Ik kwam weer goed aan mede dankzij het bijhouden van de calorieën het uitgebreid eten.

Nog een vergiftiging …

Kort hierna raakte ik zwanger. Ik stopte met het gebruiken van de pillen en siropen. 

Ik werd onderzocht in het ziekenhuis en het bleek dat ik een blaasontsteking had, dus was ik gelukkig snel weer thuis. Thuis ging het niet goed ik voelde me heel uitgedroogd en mijn braaksel was groen. En ja hoor: ik was weer terug in het ziekenhuis! Bloedprikken hier en infuusje daar. De blaasontsteking bleek een zwangerschapsvergiftiging te zijn. Mijn eetlust was schommelend ik hield veel vocht vast. Gelukkig hebben mijn kindjes en ik het gered. Een zwangerschapsvergiftiging is namelijk zeer gevaarlijk/dodelijk.

Door de vergiftiging, de keizersnee en het herstel heb ik om en bij 3 maanden lang in het ziekenhuis gelegen. Daar word je niet vrolijk van kan ik je zeggen. 

Ik was blij dat ik naar huis mocht heb meteen weer de diëtiste gebeld.

Nu

Ik weeg nu 46 kg en moet nog 4 kg erbij om weer op gezond gewicht te komen. 

Kort samengevat: 

– Als je niet op een gezond gewicht zit en ziek wordt, kun je afvallen, dus je lichaam heeft reserves nodig.

– Alle supplementen die ik boven heb genoemd kunnen je helpen, maar zijn geen wondermiddelen! Ze bevorderen je eetlust, maar de vormen krijg je omdat het in je genen zit of niet.

– Sporten en eten is het belangrijkste vooral gezond eten, dus geen rotzooi.

Aan alle meiden waarbij aankomen niet lukt? Het is niet makkelijk en nee je hebt dagen of weken dat je t zat bent om alles bij te houden maar ook dagen dat het goed gaat. Ga niet te veel op de weegschaal staan niet te veel op de calorieën letten vragen mag.

Veel succes met aankomen iedereen!